What's hot? volgens Lizzie Kean

 

Lizzie KeanLizzie Kean begon met piano spelen op haar vierde. Vanaf haar zevende kwam daar altviool bij. Tot haar zeventiende heeft ze grotendeels klassieke muziek op deze twee instrumenten gespeeld en alle Associated Board of Music examen gehaald cum laude.

Ze begon op haar achttiende bij het theater eerst als pianist, vervolgens als musical director in repertoire theater. In die functie werkte ze 10 jaar lang door heel de UK voor zowel musicals als toneel. Als theatercomponist heeft ze de muziek geschreven voor toneelstukken van o.a. Sue Townsend en meerdere series bij de BBC. Ook als actrice heeft ze bij verschillende theatergezelschappen gewerkt.

Sinds 1983 werkt ze in Nederland als freelance theatermaker, muzikant, singer/songwriter, vocal coach/trainer, docent zang/drama, arrangeur, vertaler en bedenker van concepten voor bedrijven en projecten.


Ik heb nooit geskied maar ik kan me heel goed voorstellen dat een piste pas echt geslaagd is als je boven aan de berg vertrekt en in één lang rit doorgaat tot er geen berg meer is. Ik neem aan dat het minder bevredigend is als je na vertrek beseft dat je van je ski’s af moet stappen en een stuk lopen om verder te kunnen, of dat je toch een compleet verkeerde richting ingegaan bent, of met geen enkele ingreep om die grote boom heen kunt.

 

Een arrangement van een stuk muziek is voor mij vergelijkbaar: als ik aan het begin begin en door schrijf tot het einde, dan is de bewerking geslaagd. Als ik een lied of een stuk muziek heb gekozen (ik arrangeer ook voor blaasensembles en big bands) dan kies ik eerst een ‘verhaallijn’ en een stijl. Ik probeer daarbij vooral het oorspronkelijke lied in eer te houden (ik heb nooit begrepen waarom iemand een Tamla Motown lied als een madrigal arrangeert!). Over het algemeen arrangeer ik niet in lijnen, lead, bas, akkoorden en ritme, tenzij het lied dat echt vereist (Every Breath you Take bijvoorbeeld, of Dreamer) maar laat ik het verhaal dat ik vertellen wil de verdeling bepalen. Een geslaagde bewerking moet niet alleen boeiend, ontroerend of onderhoudend zijn om naar te luisteren; het moet ook spannend en bevredigend zijn om te zingen. Ik speelde tot mijn zeventiende altviool in grote orkesten. Bij de meest prachtige klassieke muziekstukken mochten de altviolen slechts zagen, ergens in het midden van het klankbeeld, soms snel (Schubert) en soms langzaam (Sibelius). Maar in het tweede deel van de Eine Kleine Nachtmusik van Mozart mag de altviool een mooie lange uithaal spelen, boven het hele orkest uit, en hoe dat voelde kan ik me nu nog steeds herinneren! In mijn arrangementen gun ik alle zangers en alle instrumentalisten zulke momenten.

 

Vele jaren geleden richtte ik No Place for Jennifer op, een a capella vrouwenkwintet. We hebben enorm mooie jaren samen gehad, gereisd, prijzen gewonnen, gespeeld op de gekste locaties in binnen- en buitenland. Optreden met de groep is misschien geen hoofdmode meer, toch kunnen we en willen we het niet loslaten. Soms duurt het een jaar voordat we elkaar zien, maar dan klinken de stemmen nog altijd samen, in harmonie! Op 2 november '13 speelden we een kort concert in Amsterdam ter afsluiting van een workshopdag. Onze derde en meest recente sopraan, Kristina Fuchs, is dan in Zwitserland, maar onze allereerste sopraan Marion van der Velde, die toen moest stoppen omdat ze voor onbepaalde tijd naar Amerika verhuisde, is er weer ingestapt (Ellen Bakker, onze andere sopraan, is haar eigen show aan het spelen in Friesland).

 

Een van de liedjes die nu op het programma staan is Something So Right van Paul Simon. Ik denk dat het aan alle eisen voldoet die ik hierboven noemde. De lead is over drie van de vijf stemmen verdeeld, maar ook de andere twee stemmen vertellen een deel van het muzikale verhaal. Ik heb ervoor gekozen om met melisma’s te spelen (meerdere tonen op één lettergreep) omdat Paul Simon dat zelf ook ergens in het liedje doet, en de vereiste concentratie bij het samen zingen van deze versieringen versterkt het gevoel van ‘heel close en warm’ dat het bij ons oproept.

Een van de grootste complimenten die ik wel eens hoor over een arrangement die ik geschreven heb is: ‘Je hebt het lied mooier gemaakt dan de originele versie’. Daar word ik dan heel blij van!

 

Het lied Something So Right is te beluisteren op de cd Witness van No Place for Jennifer. Voor eventuele vragen, opmerkingen, bestellingen etc. kun je via www.lizziekean.nl altijd een mailtje sturen.

 

Bedankt voor het lezen/luisteren.

 

Delen: