What's hot? volgens Wilbert Friederichs

 

Wilbert Friederichs Wilbert Friederichs is zanger, tekstschrijver, componist en koorleider. Hij trad onder meer op met a capella-kwartet Mezzo Macho en kleinkunsttrio Klater, waarvoor hij de meeste stukken schreef. Ook schreef hij meer dan een dozijn scenario’s voor muziektheatervoorstellingen, vaak in samenwerking met componist Jetse Bremer.

Tegenwoordig schrijft hij veel teksten en muziek voor andere artiesten en gezelschappen, of omdat hij er zin in heeft, zoals zijn deels Nederlandstalige Requiem dat in 2011 in première ging. Voor BALK verzorgt Wilbert Friederichs de nieuwe cursus ‘liedteksten schrijven’.

 

 

 


Moriaantje, maar dan anders

Koren aan de lichte kant van het muzikale spectrum zingen graag covers: meerstemmige versies van bekende liedjes. Daar is niks mis mee. Ik schrijf ze ook, in opdracht of omdat ik ze passend vind voor mijn eigen gezelschappen.

 

Ook is er vraag naar koorbewerkingen van kleinkunstliedjes die ik bijvoorbeeld voor Klater schreef. Niet meer naar beneden (dus niet Niet meer naar beneden gaan, zoals de meeste koren abusievelijk in hun programmaboekjes schrijven) is daarvan het populairste.

Maar als je mij de vrije hand geeft ga ik buiten spelen. Spelen met teksten en melodieën, met talen en stijlen. Ik ben gewoonweg te ongedurig om me al schrijvend bij één nummer te houden.

 

Met gemengd koor Voix Là in Beugen heb ik bijvoorbeeld Moriaan Anders in studie genomen. Het begint als het bekende kinderliedje Moriaantje, maar dan nemen de tenoren het voortouw in een soort fuga met Moriaan-motief die achteloos overgaat in een jazz-wals. Dan komen er nog wat andere kinderliedjes voorbij – vier tegelijk – waarna Moriaantje nog een Engelse versie blijkt te hebben en ten slotte als opera eindigt.

 

Een aantal koren heeft het nummer op het repertoire staan. Dat geldt ook voor Brother in me. Ik vergiste me ooit toen ik een stukje van een bekende gospel voor wilde zingen. In plaats van Nobody knows zong ik Deep river. Of was het Kumbaya? Hoe dan ook, het akkoordenschema van een aantal gospels bleek veel op elkaar te lijken. Dan kan ik het niet laten ze op een hoop te gooien en er een collage, een muzikaal feestje van te maken samen met andere al dan niet serieus bedoelde religieuze liedjes, zoals het Halleluja van Händel en Always look on the bright sight of life van Monty Python. Er zijn wel eens mensen de zaal uitgelopen; die vonden dat heiligschennis. Sorry, jongens, ik vlieg nu eenmaal graag uit de bocht.

 

In Alouette, dat ik voor Mezzo Macho schreef, klinken de Onvoltooide Symfonie, het Ave Maria en Erlkönig van Schubert en wat stukjes Bach en Brel. Kortjakje, meu coraçao voor dezelfde groep bleek de Girl from Ipanema te zijn.

Steeds weer kinder- of volksliedjes dus, die alle kanten op schieten.

 

Wat dat over mij zegt?

Dat ik misschien te lang kind ben gebleven. Dat ik moeilijk kan kiezen. Dat ik niet stil kan blijven zitten. Maar het levert wel verrassend koormateriaal op. Hoewel ik in mijn eigen koren na de introductie van weer een idiote collage van allerhanden liedjes wel eens hoor verzuchten: hartstikke leuk, maar mogen we straks misschien weer gewoon Adele zingen?

 

Wilbert Friederichs

 

Lees en hoor meer op www.wilbertfriederichs.nl

 

Delen: